Sofka Nikolić bila je jedna od prvih prijeratnih glazbenih zvijezda Jugoslavije. Njene pjesme nikoga nisu ostavile ravnodušnim, a muškarci su bili ludi za njom. Rođena je 1907. godine u Tabanovićima kod Šapca i bila je vrlo mlada kada je otkrila svoj talenat.
Njen prvi nastup pred beogradskom publikom odigrao se u kafani “Bumskeler”, a već tada je zarađivala značajan novac za večer, što je predstavljalo sjajan početak njene uspešne karijere. Sledeći veliki koraci u njenoj karijeri bili su hitovi poput “Cojle Manojle” i “Kolika je Jahorina planina”, pesama koje su brzo postale nezaboravne i koje su joj obezbedile stalnu prisutnost na muzičkoj sceni. U tom periodu, njena popularnost je nezaustavljivo rasla, a ponude za nastupe su se samo nizale. Nastupala je gotovo svako veče i tokom samo godine i po dana snimila je čak 55 pesama.
Njena muzika nije poznavala granice, a njen glas je odjekivao i van tadašnje Jugoslavije, dosežući gradove poput Budimpešte, Beča, Berlina i Pariza. Iako je bila prepoznatljiva u kafanama i klubovima, njen uticaj se širio i dalje, a interesovanje za njene nastupe postajalo je sve veće.
Legenda kaže da je njena pesma imala toliko snažnu emocionalnu moć da je čak i Aleksa Šantić plakao uz njene stihove. Novčane ponude bile su ogromne, a među poslednjim koji su koristili njen talenat bili su Nušić i Raša Plaović. Ipak, Sofka Nikolić nije bila samo pevačica, već prava estradna zvezda, kako je to objašnjavao Saša Spasojević, biograf predratne muzike. On je istakao da, iako Sofka nije bila kraljica sevdaha, ona je ipak bila kraljica narodne predratne muzike i neosporna ikona tog perioda.
Sofkin privatni život često je bio tema novinarskih napisa. Novinari su je pratili u stopu, a njen život i nastupi su bili preplavljeni dramama, što je dodatno doprinosilo njenoj popularnosti. U kafanama tadašnje Kraljevine Jugoslavije, bilo je gotovo nemoguće pronaći prazno mesto kad bi ona nastupala. Iako je imala brojne obožavaoce, njen fatalni uticaj na muškarce bio je gotovo neuračunljiv, jer su mnogi od njih bili spremni da se razvedu samo kako bi ostvarili bilo kakav kontakt s njom.
Međutim, njen život nije bio samo ispunjen slavom i uspehom. Tragedija koja je zadesila Sofku Nikolić desila se 1936. godine, kada joj je preminula ćerka. Ovaj gubitak je duboko potresao pevačicu, a ona je kasnije naglasila da je ovaj događaj praktično uništio njen život. Posle tog teškog perioda, povukla se u Bijeljinu, gde je živela sa svojom majkom, a život joj se menjao iz temelja.
Početkom šezdesetih godina, Sofka se vratila u Beograd i ponovo nastupala, ali to više nije bila ona ista, nekadašnja zvezda. Nastupala je u beogradskim kafanama, ali njeni nastupi nisu više imali onu istu strast i energiju koja je obeležavala njene mlade godine. Bilo je to samo bleda senka njene prošle slave. Nakon ovog perioda, njena karijera polako je jenjavala, a poslednje godine života provela je u staračkom domu u Banji Koviljači, gde je preminula 1982. godine.
Danas, uprkos tome što je bila gotovo zaboravljena tokom poslednjih godina života, njeno ime nije nestalo iz kolektivne svesti. Čak i jedan sokak u Bijeljini nosi njeno ime, što predstavlja trajni podsetnik na njenu ogromnu ulogu u istoriji narodne muzike. Sofka Nikolić ostaje simbol estradne zvezde, a njene pesme i danas žive u srcima mnogih obožavalaca.