U današnjem članku predstaviću vam jednu dirljivu i inspirativnu životnu priču o porodici Petrović iz Bijeljine, koju je javnosti približila emisija „Dok anđeli spavaju“.
- Ova emisija, koju već više od trideset godina sa posebnom pažnjom i toplinom vodi Marina Rajević Savić, poznata je po tome što u njoj gostuju ljudi sa autentičnim životnim pričama koje dodiruju srca gledalaca. Porodica Petrović posebno je istaknuta zbog svoje vere, istrajnosti i ljubavi koja ih spaja kroz sve životne izazove.
U centru ove priče nalazi se protojerej-stavrofor Zoran Petrović, sveštenik pri Hramu Svetog Georgija u Bijeljini, i njegova supruga Sanja, master profesor razredne nastave, majka osmero dece i nosilac crnog pojasa u karateu. Njihova zajednička sudbina svedoči o dubokom međusobnom poštovanju i beskrajnoj posvećenosti porodici i veri.
Zoran Petrović rođen je na Božić, 7. januara 1975. godine u Tuzli. Njegovo detinjstvo bilo je teško i puno izazova. Nakon razvoda roditelja, Zoran zajedno sa bratom Vladom i sestrom Maricom proveo je deset godina u Domu za nezbrinutu decu „Vojo Perić“ u Tuzli. Uprkos tim teškim okolnostima, završio je osnovnu školu, a potom upisao saobraćajnu srednju školu. Međutim, izbijanjem rata u Bosni i Hercegovini i progonom srpske dece iz doma, Zoran je ostao bez sigurnog utočišta.
Savetujući se sa starijim bratom, odlučio je da upiše bogosloviju u manastiru „Sveta tri jerarha“ na ostrvu Krk, blizu Knina. Tu je završio četiri razreda, dok je peti razred bogoslovije završio nakon ratne operacije „Oluja“ u Srbiji, na Divčibarama. Zoran je rukopoložen 1997. godine, prvo kao đakon, a potom i kao sveštenik. Nastavio je svoje školovanje na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu, gde je diplomirao 2014. godine. Tokom službe, radio je u nekoliko parohija, uključujući Lužane kod Dervente i Popove kod Bijeljine, da bi na kraju stigao do Hrama Svetog Georgija u Bijeljini, gde i danas vrši duhovnu službu.
- Njegova supruga Sanja, rođena Rankić, dolazi iz velike porodice sa šestoro braće i sestara. Rođena je 1976. godine u Bijeljini, zajedno sa sestrom bliznakinjom Vanjom. Iako je započela studije na Višoj turističkoj školi u Beogradu 1995. godine, Sanja je prekinula obrazovanje nakon godinu dana zbog braka sa mladim bogoslovom Zoranom, sa kojim se venčala 2. februara 1997. godine. Posvećena porodici, Sanja je ipak nastavila da se obrazuje, iako je već imala šestoro dece. Godine 2010. upisuje Pedagoški fakultet u Bijeljini, gde završava studije sa prosečnom ocenom 9,2, a 2015. stiče zvanje master profesora razredne nastave.
- Pored obrazovanja i roditeljskih obaveza, Sanja je deset godina trenirala karate i ponosna je nosilac crnog pojasa, što govori o njenoj snazi i istrajnosti. Zanimljivo je da su crni pojas istog dana polagale i njene sestre Vanja i Bogdanka.
Porodica Petrović ima osmero dece: Irina, Hristina, Vladimir, Nikolaj, Damjan, Maksim, Vasilije i Pavle. Njihov dom ispunjen je ljubavlju, igrom i svakodnevnim izazovima koje velika porodica nosi. Sanja ističe da je majčinstvo za nju pravi poziv i da u tome pronalazi smisao i sreću, iako mnogi danas to posmatraju drugačije. Ona priznaje koliko joj je teško svaki put kad mora da ode na porođaj, posebno jer joj je najteže da ostavi decu i vidi njihove suze. Ipak, oslanja se na veru i snagu koju joj daje porodica, a najlepši trenutak je onaj kada primi svoje novorođeno dete u naručje, osećaj koji ne bi menjala ni za šta.
Brak Zorana i Sanje traje već 26 godina, a njihova ljubav je, kako kažu, zasnovana na stalnom trudu da se razvijaju i jačaju. Bez pompe i velike pompe, sa dubokom verom u Boga i jedno u drugo, grade stabilan i srećan život. Njihova filozofija je da nikada ne žele da budu prosečni, već da neprestano rade na sebi i svom odnosu, kako bi brak bio čvrst i dugotrajan.
Zoran i Sanja dele i princip da gde god idu, idu zajedno, što je i logično za porodicu sa osmero dece. Njihova deca su takođe talentovana i kreativna: imaju svoj mali orkestar u kome pevaju i sviraju, a dve najstarije ćerke studiraju na muzičkoj akademiji smer etno muzika. Odrastanje u domu ispunjenom ljubavlju, uz roditelje koji su snažni i posvećeni, sigurno će ostaviti dubok trag u njihovim životima.
Ova priča pokazuje koliko vera, istrajnost i porodična ljubav mogu oblikovati život, čak i kada počeci nisu laki. Porodica Petrović svojim primerom inspiriše da se, bez obzira na okolnosti, sa verom u srcu može izgraditi život ispunjen smislom, toplinom i podrškom. Njihova predanost jedno drugom i deci pravi je dokaz da je porodica neizmerno blago, a njihova svakodnevica – prava lekcija o životu i ljubavi.