Naime jedan od čuvenih srpskih glumaca Branislav Ciga Jerinić,rodio se u Kragujevcu,i on je tamo počeo svoje školovanje i završio svoju srednju školu.
Nakon završene gimnazije odlučuje da upiše Akademiju za pozorište, kinematografiju, radio i televiziju u Beogradu, u klasi profesora Raše Plaovića.Diplomirao je 1954. godine, da bi odmah potom postao član Narodnog pozorišta u Beogradu, kojem je ostao veran do kraja, iako je igrao i u „Ateljeu 212”, „Zvezdara teatru” i na drugim beogradskim scenama. Branislav je iza sebe ostavio više stotina značajnih uloga, a proslavio se u televizijskim dramama i serijama, kao iu filmovima: „Marš na Drinu”, „Bokseri idu u raj”, „Planina gneva”, „Savamala”, „Lazar” i drugim.
- Dobitnik je brojnih nagrada, među kojima su i Nagrada „Raša Plaović”, Statua „Joakim Vujić”, Sterijina nagrada i druge.I nakon njegove smrti serije u kojima je glumio nastavljaju da žive. Osim Branislave, porodica Jerinić može da se pohvali sa još dva značajna imena, dva već poznata lica, na domaćoj glumačkoj sceni. U pitanju je naš glumac Branko Jerinić i njegov sin Pavle Jerinić. Osim njih, tu je i njegova supruga, naša poznata glumica, Branka Jerinić.
Branko Jerinić je kao i Branislav rođen u Kragujevcu, gde se školovao, a potom je upisao glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.Izgleda da se gen za glumu u ovoj obitelji prenosi sa kolena na koleno, pa je nakon što je odrastao i Brankov sin, Pavle Jerinić krenuo glumačkim stopama.Njega je publika zavoljela u seriju “Igra sudbine”, kao čuvenog Matija Grbića, a danas je dio i drugih velikih projekata.
- Osim što glumi u „Igre sudbine“, Pavle je imao manje uloge u serijama „Pare ili život“, „Greh njene majke“, „Bićemo prvaci sveta“ i drugim, a također je ostvario i veliki broj uloga u Narodnom pozorištu, „Boško buha, kao i u Teatru Zvezdara.
BONUS TEKST:
Divlji kupus (Brassica oleracea; obično se naziva zeleni) je vrsta koja pripada obitelji kupusnjača ili krstašica. Ova biljka uspijeva duž stjenovitih obala Europe, protežući se od mediteranske regije do Irske. Od prapovijesti je bio sastavni dio prehrane ranih stanovnika ovih europskih obalnih područja.
Značajan broj kultiviranih biljaka koje danas vidimo razvio se iz divljeg kupusa zahvaljujući dugotrajnoj i pažljivoj selekciji tijekom duljeg razdoblja.
Rimljani su visoko cijenili kupus, nazivajući ga kupusom. Cato Stariji je hvalio kupus kao najbolje povrće u svojoj raspravi, De agricultura, gdje je pružio opsežan niz kulinarskih i medicinskih smjernica. Nadalje, još u 4. stoljeću prije Krista, Teofrast, Aristotelov učenik, identificirao je tri različite vrste kupusa.
Crveni i zeleni kupus bogati su izvori vitamina C (koji se kuhanjem smanjuje), kao i kalcija, fosfora, kalija, željeza, bakra, cinka, magnezija, sumpora, mliječne kiseline, karotena te vitamina E, K i B skupine.